wstecz                                                                                                     HISTORIA

 

 

We wczesnym średniowieczu tereny Słowacji wraz z Czechami i Morawami tworzyły tzw. Państwo Wielkomorawskie, na terenie którego działali m.in. św. Cyryl i Metody. Był to, oprócz XX wieku, jedyny okres w historii kraju, gdy był on związany administracyjnie z Czechami. Od XI wieku tereny Słowacji stanowiły integralną część Królestwa Św. Stefana, tworząc jego północne komitaty. Północ kraju zamieszkana była przez ludność pochodzenia słowiańskiego, południe zaś stanowiło obszar intensywnej kolonizacji szlachty węgierskiej. W 1526, wraz z przejściem Węgier pod władanie dynastii Habsburgów Słowacja stała się częścią monarchii habsburskiej. Status Słowacji w obrębie monarchii habsburskiej pozostawał niezmieniony nawet po reformie konstytucyjnej z 1867 roku, nadal stanowiła część Węgier i nie posiadała autonomii. Idée fixe ówczesnych panslawistów słowackich i czeskich było utworzenie w ramach państwa Habsburgów federacji ludów słowiańskich obejmującej Czechów, Słowaków, Rusinów oraz Słoweńców, mającej być przeciwwagą dla wpływów niemiecko-węgierskich w CK Monarchii. W 1918 z powodu rozkładu wspólnego państwa, pomysł stał się nieaktualny. Słowacja połączyła się wówczas - niezupełnie dobrowolnie i świadomie - z Czechami tworząc Czechosłowację. Po układzie monachijskim z jesieni 1938 uzyskała szeroką autonomię w ramach Czecho-Słowacji (własny rząd cieszący się szerokimi kompetencjami). W latach 1939-1945 formalnie pozostawała niepodległym państwem (na czele z księdzem Jozefem Tiso i Vojtechem Tuką), w rzeczywistości uzależniona była jednak od III Rzeszy. Musiała się jednak zrzec na korzyść Węgier swych terytoriów na południu - z Koszycami włącznie. Brała udział w agresji na Polskę w 1939 (w nagrodę uzyskała parenaście polskich gmin w Karpatach) oraz wojnie niemiecko-sowieckiej 1941-1945. 29 sierpnia 1944 wybuchło antynazistowskie powstanie, które trwało kilka miesięcy. Po jego stłumieniu przez wojska niemieckie dalsze partyzanckie walki trwały do końca wojny.

 

 

 

 

W 1945 roku tereny Słowacji wróciły do federacji z Czechami (na tych samych zasadch co przed 1938). W 1968 w wyniku reform „praskiej wiosny” rozszerzono autonomię Słowacji (duży wpływ na to miał przywódca państwa Alexander Dubček, sam z pochodzenia Słowak). Pokojowy podział Czechosłowacji na dwa suwerenne państwa nastąpił 1 stycznia 1993.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Koszyce, widok na miasto i teatr